روند رو به افزايش حضور زنان و دختران جوان ايراني در تمامي عرصه هاي اجتماعي طي سالهاي اخير ، به حدي بوده است كه براي گروهي كه حضور زنان و دختران را صرفا در پستوي خانه ها مي پسندند تبديل به " كابوسي " هولناك شود . در طي سالهاي اخير و به رغم وجود محدوديتها و فشارهاي اعمال شده از جانب حكومت ، زنان و به خصوص دختران جوان ايراني با راه اندازي سازمانهاي غير دولتي به دفاع از حقوق حقه خود برخاسته و در اين راه به موفقيتهاي چشمگيري دست يافتند. در عرصه سياست و در دانشگاهها ، دختران دانشجو همپاي پسران در تجمعات اعتراضي صنفي و سياسي شركت كردند ، مورد ضرب و شتم واقع شدند ، در بي داد گاههاي جمهوري اسلامي به حبس و محروميت از تحصيل محكوم شدند و اين مبارزه همچنان ادامه دارد . در ساير فعاليتهاي اجتماعي نظير حضور در ميادين ورزشي به رغم اعمال محدوديتهاي شرعي وضع شده از جانب حكومت باز هم در هر دو عرصه داخلي و بين المللي خوش درخشيدند .
حضور چشمگير دختران در دانشگاهها تا بدان جا پيشرفت كه زن ستيزان يا بهتر بگويم انسان ستيزاني كه تاب تحمل اين حضور را نداشتند را ، وادار به تصويب قوانيني همچون بومي گزيني و پذيرش جنسيتي در دانشگاهها كرد كه كاملا مشخص است تصويب اين قوانين صرفا براي جلوگيري از اين حضور اجتماعي دختران است و البته نيازي به گفتن نيست كه اين تلاش ها " آب در هاون كوبيدن است " .
روز گذشته را در تقويم جمهوري اسلامي روز ملي " دختران " نام نهاده اند . هر چند شايد منظور از دختراني كه اينان روزي از سال را به نامش زده اند از جنس همان هايي باشند كه چند روز پيشتر از آن به ديدار " آقا" رفتند و ابتدا برايش شعر خواندند و بعد هم گريه كردند ! و از جنس دختراني نباشد كه وصفشان در بالا آمد ، اما همين روزنه كوچك هم اميدي است براي دستيابي به راههاي هموار آينده .
