تصوير فوق گوشه هايي از مبارزات مردم در ماههاي منتهي به حوادث بهمن ماه 57 را نشان مي دهد . اگر در 30-40 سال پيش نظير چنين بيانيه هايي در تهران و چند شهر بزرگ كشور آنهم در بين معدود افرادي دست به دست مي گشت ، امروز بايد به تماشاي نگون بختي « رژيم اسلامي » نشست كه به مدد « تكنولوژي ارتباطات » مثال چنين فراخوان هايي در كسري از ثانيه به دست مخاطبانش نه در ايران بلكه در هر گوشه اي از جهان مي رسد . در كنار اين تفاوت ظريف ، زيبايي و اهميت اين تصوير از آن جهت است كه گوياي شباهتهاي تامل برانگيز ميان دو برهه زماني از تاريخ معاصر ايران است . شباهت هايي كه اميدوارم به نتايج يكساني منتهي نشود و اين امر بستگي كامل به هوش و درايت خود ما دارد .
زماني كه از شباهت هاي تاريخي ميان حوادث جاري امروز و دهه هاي اخير صحبت مي كنيم ، بي انصافي است اگر بخواهيم شدت سركوب و خفقان دوره پهلوي ها و يا هر دوره اي از تاريخ ايران را با فجايع سه دهه گذشته پس از انقلاب 57 برابر بدانيم . كافيست يك لحظه تصور كنيد اگر « اوباشي » كه طي سه دهه اخير بر ايران حكم رانده اند پنجاه سال پيش و نه دورتر ، يعني زماني كه نه از ماهوراه و اينترنت خبري بود و نه از وبلاگ ، فيس بوك ، تويتر و ايميل ، اگر اينان بودند با كشور چه مي كردند ؟ يقين دارم از آنچه كه امروز در جهان با نام ايران شناحته شده است ، چيزي جز سطور نقش بسته بر كتب درسي و تاريخي نمانده بود .
ترس ديكتاتورها از گردش آزاد اطلاعات به اندازه اي است كه رئيس دولت كودتا عريان و بي پرده « رسانه هاي آزاد را مانعي در برابر دولتهاي قانوني!! و توسعه گرا مي داند » (نقل به مضمون » . از سوي ديگر آتش ترس و وحشتي كه « رسانه هاي آزاد و غير دولتي » بر تار و پود پوسيده رژيم هاي توتاليتر افكنده اند وقتي به عيان مشاهده مي شود كه ببينيم رژيم درمانده « ولي فقيه » با دراختيار داشتن چندين كانال تلويزيوني و راديويي ، خبرگزاريها و روزنامه هاي افسار گسيخته ، به درجه اي از استيصال رسيده است كه تاب تحمل چند سايت و وبلاگ معمولي ( اما آزاد ) با تعداد خوانندگان محدود كه يقينا از نقطه نظر ضريب نفوذ كمي ( و نه كيفي ) به پاي رسانه هاي آنان نمي رسد را هم ندارند و مذبوحانه تلاش مي كنند با فيلترينگ آنها ، در مسير گردش آزاد اطلاعات سنگ اندازي كنند .
ختم كلام اينكه ، ايران و ايرانيان در كنار تاريخ باشكوه و افتخار آميزشان، ناملايمات و مشكلات زيادي را نيز از سر گذرانده اند اما باز هم از اين اقبال خوش بي بهره نماندند كه زماني به چنگ « اوباش اسلامي » اين "بي بديل ترين شيادان تاريخ بشر" گرفتار آمدند كه انقلاب ارتباطات و تكنولوژي با همت و ياري خود ما اين اجازه را نخواهد داد كه آيندگان نام و نشان ايران و ايراني را صرفا در لابلاي صفحات كتب تاريخي جستجو كنند .
